6 weken hier nu… de tijd vliegt ?
De Africa Mercy begint meer en meer op een ziekenhuis te lijken – containers worden uitgeladen, operatiekamers en IC worden ingericht, bedden in de ziekenzalen, alle apparatuur wordt geïnstalleerd. Het heeft nog wel wat voeten in de aarde om alle authorisaties voor elkaar te krijgen. De afgelopen weken hebben we een toenemend aantal officiële bezoeken van ministers, ambassadeurs en hoge piefen gehad, om te laten zien hoe ver we zijn en wat we straks gaan doen. Nu is het ziekenhuis nog toegankelijk voor rondleidingen, als er straks patiënten zijn moet alles natuurlijk steriel zijn!
Ondertussen is het Hope Centre (een locatie in de stad) ingericht en is begonnen met de spreekuren. Mensen staan urenlang in de rij om te worden onderzocht en te horen of een operatie mogelijk is. Bijvoorbeeld hartklachten worden niet behandeld, en een grote goedaardige tumor kan wèl worden verwijderd, maar behandeling van een kwaadaardige tumor (die er aan de buitenkant hetzelfde uitziet) is niet mogelijk (want geen mogelijkheid voor chemo of bestraling aan boord). Dus vaak grote blijdschap, soms diepe teleurstelling als iemand niet kan worden geholpen ….
Op het schip zelf is het team van tandartsen gestart met behandeling van alle lokale day crew en voorlichting over mondhygiëne.
Met alle armoede die er is, is het moeilijk te bedenken wat je kunt doen, waar je kunt beginnen. Mercy Ship Ministries maakt contact met kerken en organisaties in de stad om te kijken waar we kunnen samenwerken. Supermooi om zelf ook actief contacten aan te gaan! Niet zo moeilijk, want zodra je van het schip af gaat word je herkend en beginnen mensen vragen te stellen ?.
Inmiddels ben ik een aantal keer bij Changes for Madagascar Child Centre geweest, waar 50 kinderen worden opgevangen. Veelal kinderen waarvan de ouders niet zelf voor ze kunnen zorgen: te arm, dakloos, alcoholverslaving, veel alleenstaande moeders die in de prostitutie een inkomen bij elkaar schrapen – vaak een combinatie daarvan. Ieder kind krijgt kleding en één goede maaltijd per dag, gaat naar school en krijgt begeleiding in hygiëne. Het mooiste is om niet eenmalig binnen te dwarrelen maar echt een relatie/samenwerking aan te gaan, en iets meer duurzaams te regelen – bijvoorbeeld keukengerei en hulp bij het maken van nieuwe tafels en banken.
Vandaag een ontmoeting gehad met twee studenten die Time for Madagascar hebben opgericht, een studenten-‘movement’. Een groep van 50 jonge mensen die vinden dat er NU iets moet gebeuren – wachten op verandering is geen optie, ze willen aan de slag. Ze richten zich vooral op educatie: ze geven Engelse les aan andere studenten, in een vrouwengevangenis (die blijkt hier twee straten verderop te zitten!) en ze zijn betrokken bij een opvang voor dove kinderen. Ik wil kijken of ik voor de periode dat het schip hier ligt mensen kan verzamelen voor wekelijkse Engelse les en conversatie, zou mooi zijn!
Afgelopen weekend met een paar mensen op pad geweest: met een boot de rivier op, naar een eiland midden in een meer vlak achter de duinen, met aan de andere kant de Indische Oceaan. Geweldig om daarin te zwemmen! Oók fijn om even van het schip af te zijn, ruimte en rust te ervaren en mede crew beter te leren kennen. Ik stuur een paar foto’s mee ?
Over all blijf ik me verbazen over de energie, de veelkleurigheid en de blijmoedigheid hier. Mensen zijn zó open en toegankelijk, er wordt zo veel gezongen en gedanst (en oi, oi, oi, wat zijn wij dan een stel houten klazen…!) – ik ben blij om hier te zijn!